Zuid-Holland

In de commissievergadering van 1 februari is besloten om de mogelijkheid van de aanleg van een Factory Outlet Center (FOC) bij Bleizo nog niet te regelen in de Provinciale Structuur Visie. De SP vroeg, net als vele andere statenfracties, om een bredere afweging. De SP vreest dat een Factory Outlet Center, met een aanbod van goedkope a-merken, grote invloed heeft op de detailhandel en stadscentra in de omliggende gemeenten.

De SP wil dat de gemeente Alphen aan den Rijn zo snel mogelijk de Lage Zijde open stelt voor autoverkeer. De partij schaart zich met deze oproep achter een petitie van de ondernemers aan de Lage Zijde. Zaterdag 26 februari voerde de SP actie voor de bereikbaarheid van de Lage Zijde. Bij de Oudhoornseweg hingen SP lijsttrekker voor de Provinciale Statenverkiezingen Harre van der Nat en afdelingsvoorzitter Gerard Couturier een spandoek op bij de Oudhoornseweg. Daarna reed Harre van der Nat symbolisch de afgesloten Oudhoornseweg in. De ondernemers ondervinden veel hinder van de afsluiting van deze weg en missen daardoor veel omzet. De SP wil met deze actie bereiken dat de Oudhoornseweg weer wordt opgesteld. Ook wil de SP dat de verpaupering van de Lage Zijde nu eindelijk eens op een goede manier wordt aangepakt. Op de gemeenteraadsvergadering van 3 maart zal de SP hiertoe 2 moties indienen. Iedereen die deze actie wil steunen kan bij de betrokken ondernemers de petitie ondertekenen.

SP lijsttrekker Harre van der Nat vroeg met de actie meer aandacht voor de kleine ondernemers.
“De provincie moet kleine ondernemingen meer kans geven. Dat kan door de kleine ondernemers in de steden te beschermen door grote winkelcentra aan de rand van de steden zoveel mogelijk te beperken en door bij grote projecten ook kleine ondernemingen in te schakelen bij de uitvoering van het werk” aldus Harre van der Nat.
 

De SP wil dat er een einde komt aan de beperking van de omvang van glastuinbouwbedrijven buiten de concentratiegebieden. Al sinds de jaren zestig geldt in deze gebieden dat de bedrijfsomvang maximaal twee hectare mag zijn. Hierdoor worden deze ondernemers beperkt in hun groeimogelijkheden en de daarmee gepaard gaande verduurzaming van hun bedrijfsvoering. SP Statenlid Frank Johan Hoogendam zal daarom bij de tweede herziening van de Provinciale Structuurvisie voorstellen, dat de bedrijfsomvang van deze glastuinbouwbedrijven mag toenemen, maar alleen als de totale hoeveelheid glas in dat gebied niet toeneemt. De SP kan hierbij op de steun van het CDA rekenen, waarmee het op dit onderwerp heeft samengewerkt. Uitbreiding van een glastuinbouwbedrijf is vervolgens mogelijk door een aangrenzend bedrijf over te nemen, of via de ¨glas voor glas regeling¨. Bij deze regeling worden kassen in het buitengebied gesaneerd en vervolgens kan de glastuinder zijn bedrijf met die gesaneerde hoeveelheid hectares uitbreiden. Dit uiteraard onder de voorwaarde dat deze uitbreiding ook ruimtelijk gewenst en inpasbaar is.

Deze regeling heeft veel voordelen. Het geeft de glastuinbouwbedrijven in het buitengebied de mogelijkheid om te groeien en te verduurzamen. Het voorkomt verrommeling, doordat kassen van gestopte tuinders niet langer nodeloos leeg hoeven te staan. En kassen die op dit moment oneigenlijk gebruikt worden, bijvoorbeeld als caravanstalling, kunnen weer gebruikt worden voor de glastuinbouw. Daarbij ontstaan mogelijkheden voor Gemeenten en Provincie om gezamenlijk met de sector de sanering van verrommeld glas aan te pakken. “ Dat is voor iedereen een win-win situatie.”, aldus SP-er Frank Johan Hoogendam.

Syntens heeft een dynamische positie tussen MKB-ondernemers en de politiek. In aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen 2011 organiseerde Syntens voor lijsttrekkers van de vier grootste partijen een rondgang door Zuid- Holland langs bevlogen ondernemers. Deze tour heet de Innovatiepitch. Harre van der Nat, lijsttreker van de SP, ging langs bij Aludra.

Op woensdag 13 januari 2010 brachten namens de SP Lynn Epping, Ap de Wit en Frank Johan Hoogendam een bezoek aan Kwekerij Meeslouwer. De kwekerij is het bedrijf van gastheer Jan Hendriks en diens zoon. Ze kweken vooral orchideeën en seizoensplanten zoals hortensia’s, kurkuma’s en perkgoed. Het bedrijf is een modern glastuinbouwbedrijf met een warmtekrachtkoppeling. De kosten van het gasverbruik worden terugverdient met de levering van stroom aan het net. Er zijn twintig vaste medewerkers in dienst. Het bezoek was een leerzame ervaring, die eens te meer bevestigt dat werkbezoeken de moeite waard zijn. Niet alleen zijn we volledig bijgepraat over het complete productieproces van orchideeën, maar ook over de ernstige situatie in de glastuinbouwsector als gevolg van de crisis, hoe schandalig sommige banken zich gedragen naar de tuinders en hoe de verhoudingen tussen de tuinders onderling zijn veranderd. De situatie in de sector
De situatie in de glastuinbouw is dankzij de crisis dramatisch. 75% van de tuinders zit in financieel zwaar weer. Veel van de getroffen bedrijven staan onder verscherpt toezicht van dezelfde banken die medeverantwoordelijk zijn voor het ontstaan van deze situatie. Verscherpt toezicht betekent niet alleen dat je als bedrijf elke maand de je cijfers moet inleveren, maar ook dat je geen enkele financiële ruimte meer krijgt. Het gevolg is dat veel tuinders hun reserves, waaronder die voor de oude dag, moeten in zetten om het bedrijf overeind te houden. Veel bedrijven zijn al gestopt, kassen staan leeg, maar de bank laat ze nog niet failliet gaan. Niet uit mededogen met de tuinder en zijn gezin, maar omdat de kassen op dit moment niet te verkopen zijn voor een goede prijs. Waarschijnlijk gaan deze bedrijven failliet als de markt weer iets aantrekt. Tot die tijd leven deze gezinnen op het bestaansminimum en verkeren ze in grote onzekerheid over hun toekomst.

De rol van de banken
Ook in de glastuinbouw komt de kwalijke rol van de banken naar voren Deze rol heeft er niet alleen toe geleid dat de situatie in de sector nu zeer ernstig is. De banken hebben door hun extra zuinige gedrag, als gevolg van de crisis, ervoor gezorgd dat deze situatie nog eens wordt versterkt. In hun poging hun concurrentiepositie ten opzichte van de Rabobank te verbeteren hebben met name ING en de ABNAMRO veel risico genomen bij het aangaan van leningen en investeringen in de glastuinbouwsector. Natuurlijk ligt een deel van de schuld ook bij de ondernemer die had moeten zien dat zijn inschatting van de markt veel te hoog of onrealistisch waren, maar dat wordt moeilijker als je voor je nieuwe onderneming banken en overheden achter je weet. Wat te denken van bijvoorbeeld het project in de Wieringermeer. Daar staat nu één bedrijf van 120 hectare (normaal is 2 tot 10 hectare) dat tomaten produceert. De tuinder leased het bedrijf van de bank, die op haar beurt dankzij een fiscale overheidsmaatregel 40% van de kosten van de winst mag aftrekken. Dit komt, bij een vennootschapsbelasting van 25%, neer op ongeveer 10 miljoen ten laste van de belastingbetaler. Of het bedrijf nu winst maakt of niet, dat is het probleem van de tuinder, de bank is binnen.

De tuinders onderling
“Er is nog veel solidariteit onder de tuinders, ze helpen elkaar, net als vroeger. Een ding daar wordt niet meer over gepraat en dat zijn de producten. Op dat punt is de concurrentie te groot”, aldus Jan Hendriks. Het is ook niet zo vreemd dat dit zo is, tuinders zijn nu eenmaal afhankelijk van het juiste moment van verkoop of veilen van hun product. Als andere tuinders eerder leveren, daalt de prijs en krijgt men niet de prijs die men in gedachten had. Een groot probleem is ook de vraag of men moet gaan voor vaste krachten of uitzendkrachten. Vaste krachten hebben kennis en ervaring en leveren een kwalitatief beter product, uitzendkrachten zijn veel goedkoper, maar leveren een kwalitatief minder product. Wat een tuinder ook kiest, de concurrentie is moordend. Er is dan ook sprake van een veel te hoge productie bij een slechte markt. Jan Hendriks: “Als we 10% minder productie hadden en een 10% betere markt, zou de sector weer gezond zijn”.

Wist u dat…
De orchideeën op het bedrijf van Jan Hendriks in oude whiskyflessen van Azië naar Holland worden gebracht. Het zit zo: De firma Hendriks stuurt een exemplaar van een goede gezonde orchidee op naar een vermeerderingsbedrijf in Azië, die zijn een stuk goedkoper dan hier. Het vermeerderingsbedrijf kloont het geleverde materiaal en kweekt deze op tot de plantjes met een pincet te verplaatsen zijn, dit duurt ongeveer 1 jaar. Medewerkers van het vermeerderingsbedrijf verzamelen in de tussentijd lege whiskyflessen, die worden voorzien van een voedingsbodem. Op deze voedselrijke bodem worden enkele honderden ‘stekjes’ geplaatst. De whiskyflessen gaan in dozen en worden naar Holland verzonden. In Holland worden de flessen open gesneden en de stekjes gepoot. De flessen gaan in de glasbak en de stekjes groeien in nog eens twee jaar uit tot de orchidee die bij velen de vensterbank opsiert.

Frank Johan Hoogendam
SP Statenfractie Zuid-Holland

Op dinsdag 15 augustus stapten SP statenlid Bart Vermeulen en fractiemedewerker Ap de Wit om 03,00 uur aan boord bij beroepsvisser Wilkin den Boer om een dag te kijken en te spreken over de beroepsvisserij in Zuid-Holland. Wilkin is beroepsvisser op de benedenrivieren en in de beheersgebieden van alle (vier) waterschappen in Zuidholland. Daarnaast is hij actief in een aantal visstandbeheercommissies en ook in de overkoepelende “Combinatie van beroepsvissers”, als vice-voorzitter. Gelukkig was het droog bij de afvaart van het spartaans uitziend schip van globaal 4 x 10 meter. Vanuit de Bakkerskil te Krimpen aan den IJssel werd koers gezet naar de Lek waar tot Schoonhoven een groot aantal zogenaamde schietfuiken werden opgehaald. De vangst bestond voornamelijk uit paling en enige snoekbaarzen. Alle ondermaatse snoekbaars en andere vissoorten zoals voorn, brasem, baars en roofblei werden direct weer teruggezet. Opvallend was dat er ook heel veel rommel in de fuiken zat, variërend van koffiebekers, chipszakken, sloopijzer tot bladeren, takken en rijshout. Tussen het ophalen en weer uitzetten van de fuiken was er genoeg tijd om over het belang, de bedreigingen en de kansen van beroepsvisserij te spreken.



Wilkin vertelde dat er in het benedenriviergebied 14 beroepsvissers actief zijn. Desondanks is er geen sprake van overbevissing want de vangsten blijven al jaren goed. Het is zelfs zo dat tijdens perioden met veel neerslag – als de Haringvlietsluizen openstaan – veel snoekbaars naar zee wordt gespoeld die door de zeevisserij, via de visafslagen, verkocht worden. In tegenstelling tot de algemene trend in Nederland lijkt ook de aalstand in de rivieren niet af te nemen. Alle beroepsvisserijbedrijven in het rivierengebied kunnen een goede boterham verdienen en de vooruitzichten daarop blijven goed. Op de overige wateren van Zuidholand zijn nog eens ca. 10 beroepsvissers actief. Hier zijn de vooruitzichten echter een stuk minder. Een aantal van die bedrijven is te klein om te overleven. De inkomsten nemen af omdat de aalstand daar sterk is afgenomen. Daarbij neemt, door de invoering van de Europese Kaderrichtlijn Water, de voedselrijkdom van veel watersystemen af – het water wordt daardoor helderder – waardoor de hoeveelheid vis afneemt. Vooral de snoekbaars – een culinair aantrekkelijke vis waarvoor een hoge prijs wordt betaald – neemt sterk af en zal nog verder afnemen. Aalscholvers, vandalisme en diefstal van fuiken zetten de bedrijfsresultaten verder onder druk.

Het belang van de beroepsvisserij is veel groter dan sec de opbrengsten van de vangsten (besomming) De waarde van; toeleveringen van netten/schepen, waardetoevoeging zoals fileren/palingroken, cultuurhistorische waarde, uitgifte vergunningen t.b.v. de sportvisserij, toerisme (ijsselmeer, palingrokerijen) beheervisserij en visstandbemonsteringen bedraagt waarschijnlijk een veelvoud van de totale besomming. Vooral beheervisserij en visstandbemonsteringen vormen belangrijke kansen voor de beroepsvisserij. De Europese Kaderrichtlijn Water verplicht de waterschappen namelijk om de kwaliteit van het oppervlaktewater mede op basis van de visstand te beoordelen. In 2015 moeten de wateren in een goede ecologische toestand gebracht zijn en dit vraagt om beheer en regelmatig terugkerende bemonsteringen. Ook deelname aan visstandbeheercommissies, advisering van waterschappen t.a.v. beheer/bemonsteren, samenwerken met sportvisserij organisaties en wellicht het ontwikkelen van “blauwe diensten”, analoog aan de groende diensten die boeren nu al verrichten, bieden aanvullende kansen op verbetering van bedrijfsresultaten en maatschappelijke acceptatie.

Rond 14.30 uur stapten Vermeulen en de Wit weer op de steiger. De dag gaf een goede indruk van de beroepsvisserij op de rivieren, de daarmee gemoeide investeringen, risico’s en lichamelijke inspanning, de relevante wetgeving/beleid en de positie en mogelijkheden van de binnenvissector.

Tijdens een volgend werkbezoek zal de SP fractie een beroepsvisser – die veel kleinschaliger in de Haarlemmermeerpolder vist – bezoeken.

De Statenfractie bepleit een provinciale parlementaire enquête.
Die zou zich moeten richten op het aanbestedingsbeleid van de provincie, en daarbij verder moeten gaan waar een onlangs afgesloten onderzoek van Arthur Anders Accountants ophoudt.

Statenlid Edith Kuitert: ‘Op het provinciehuis wordt al gesproken van Ceteco-2, een verwijzing naar het bankierschandaal dat de provincie tientallen miljoenen kostte.

Door het wegvallen van de Oostvlietpolder als bedrijventerrein na de uitspraak van de Raad van State moet Leiden inzetten op beschikbare terreinen in Oegstgeest en op vliegveld Valkenburg.

Het waterloopkundig laboratorium krijgt van de provincie twee miljoen gulden als het niet verhuist naar Lelystad.
Eerder het had provinciebestuur juist bepaald dat het bedrijf geen directe steun mocht krijgen.
De SP heeft fel geprotesteerd tegen de ommezwaai van de provincie.
Statenlid Fenna Vergeer:

Het Waterloopkundig Laboratorium in Delft krijgt van de provincie Zuid-Holland en de gemeente Delft 2 miljoen gulden op het erfpachtcontract. Hier is sprake van directe bedrijfssteun, dat heeft gedeputeerde Nolten (VVD) toegegeven op vragen van de SP-Statenfractie.