Zuid-Holland

Op de schriftelijke vragen van de SP over Jeugdzorg zijn zeer verontrustende antwoorden binnen gekomen. Dit zegt SP-statenlid Eva de Bakker na het bekijken van de antwoorden van Gedeputeerde Staten. “Uit de antwoorden blijkt dat de provincie verre van klaar is voor de toenemende zorgvraag. En dat terwijl toch al een tijd bekend is dat meer mensen een broep zullen doen op Jeugdzorg,” aldus De Bakker. Gedeputeerde Staten schrijven letterlijk in hun antwoorden op de SP vragen: ‘De structureel groeiende instroom kan onvoldoende worden opgevangen.’
Het huidige aantal jeugdigen dat langer dan 9 weken op zorg wacht is 281. "In een land waar 9 weken wachttijd als aanvaardbare grens gesteld is, blijkt nu ook dat men een nieuwe instroom niet aankan. De wachtlijsten zullen dus weer verder oplopen dan de 9 weken die er al staan,” vreest De Bakker. Ook over de financiën kwamen geen opbeurende antwoorden. In 2006 is vanuit het Rijk geld beschikbaar gekomen om de wachtlijsten aan te pakken. Slechts een beperkt deel van dat geld was structureel, een bedrag wat elk jaar erbij komt. Aan de (grotendeels) eenmalige operatie in 2006 kan geen adequaat vervolg worden gegeven. De gedeputeerde geeft aan dat 'structureel adequate financiering noodzakelijk' is in plaats van incidentele gelden.

De SP-fractie verzet zich tegen het verdere verstenen van Groene Hart. Bij het bespreken van de plannen van het provinciebestuur voor de Oude Rijnzone hebben de Provinciale Staten echter ingestemd met het verder bebouwen van het Groene Hart.
Dit tot groot ongenoegen van SP statenlid Peter Romijn die er in het debat op aandrong dat het provinciebestuur juist de groene functie van de Oude Rijnzone zou versterken voor natuur en recreatie. Ondanks het gebruik van mooie woorden in de plannen als transformatie en herstructurering, worden in het gebied van de Oude Rijn grote delen van het Groene Hart prijsgegeven aan verdere bebouwing en komen er in het gebied 120 hectare bedrijventerrein en ongeveer 270 hectare dure woningen bij.
Het gevolg van deze plannen is dat de groene ecologische verbindingen tussen steden en dorpen, de zogenaamde groene vensters, met ongeveer 1 kilometer worden ingekort en dat daar de natuur steeds verder in het gedrang komt.